诉衷情（青衫初入九重城）

诉衷情（青衫初入九重城）原文：

下阕开头：“贪啸傲，任衰残，不妨随处一开颜。”“啸傲”，指作者歌咏自得，形容旷放而不受拘束的样子。不单是陆诗用了“啸傲”此词，其他诗人也经常用此词，比如郭璞《(...)
这是一首秋景词，词人以其独特的方式，细腻(...)
凝晖侵桂魄，晶彩夺萤光。素萼迎风舞，银房泫露香。
明代钟惺说这首诗：“似稚似老，妙妙”（《古诗归》）。这个评语颇有见地，也很耐人寻味。这首诗结构单纯，一二两句直抒己见，第三句作为过渡，引出下文的申述。言辞爽直，绝无(...)
任何事物都有可观赏的地方。如有可观赏的地方，那么都可使人有快乐，不必一定要是怪异、新奇、雄伟、瑰丽的景观。吃酒糟、喝薄酒，都可以使人醉，水果蔬菜草木，都可以充饥。以此类推，我到哪儿会不快乐呢？人们之所以要追求幸福，避开灾祸，因为幸福可使人欢喜，而灾祸却使人悲伤。人的欲望是无穷的，而能满足我们欲望的东西却是有限的。如果美好和丑恶的区别在胸中激荡，选取和舍弃的选择在眼前交织，那么能使人快活的东西就很少了，而令人悲哀的事就很多，这叫做求祸避福。追求灾祸，躲避幸福，难道是人们的心愿吗？这是外物蒙蔽人呀！他(...)
唐末诗人林宽有这样两句诗：“莫言马上得天下，自古英雄皆解诗。”古往今来，确有不少能“解诗”的英雄，唐末农民起义领袖黄巢就是其中突出的一个。自从陶渊明“采菊东篱下，悠然见南山”的名句一出，菊花就和孤标傲世的高士、隐者结下了不解之缘，几乎成了封建文人孤高绝俗精神的一种象征。黄巢的菊花诗，却完全脱出了同类作品的窠臼，表(...)
纳兰性德与妻子卢氏，相知相爱，伉俪情深。不幸，婚后三年，卢氏因难产而死。痴情的纳兰，在这一沉重打击下，陷入无尽的悲哀之中。那一首悼亡词，恰如杜鹃啼血，哀婉凄切，心酸之处令人不忍卒读。这首词，是他为妻子画像时所作，一片挚情，跃然纸上。　　“泪咽却无声，只向从前悔薄情。”纳兰感情内向，对爱情极为专注。他的词中有不少描述他与卢氏婚后的幸福生活。如“玉局类弹棋，颠倒双栖影。花月不曾闲，莫放相思醒。”《生查子》。又如“被酒莫惊春睡重，赌书消得泼茶香”《浣溪沙》在纳兰的笔下，他与妻子志趣相投，生活美满和谐。她们是幸运的。然而，命运似乎有意捉弄，好端端的却突然逝去，这飞来横祸，使纳兰难以承受。(...)
“故人老大，好襟怀、消减全无。”则是词人怀着激愤和沉痛对南宋王朝不发不快的直接评论。南渡之初，朝野不乏恢复中原的壮志，“好襟怀”，当指此。但赵宋最高统治者，心怀鬼胎，苟且偷安，醉生梦死。诚如文及翁写的，“一勺西湖水，渡江来，百年歌舞，百年酣醉。”（《贺新郎·游西湖有感》）同时又压制、打击、排挤主战力量，使英雄塞路，报国无门，壮志消磨以尽，造成世风日颓，如江河日下，半壁山河，难以收拾的局面。这是多么令人扼腕的下场！大概这也就是词人不愿意重来京城、重游西湖的真正原因。至此，词人以“慢赢得，秋风两耳，冷泉亭下骑驴”这样深沉的感慨收束了全词。“两耳秋风”，即满耳的秋声。秋声者，世纪末的衰颓没落之音也。词人再描绘出一个鲜明的形象：一个着破荷衣的宗室子弟，骑着一头毛驴，踽踽独行在冷泉亭下。这等凄楚的情景，正是王室式微的绝好象征。但这沉痛的心意由“慢赢得”三字引出，沉痛之情偏以淡语、谐语、反语道之，更有一种悲从(...)
犹自：仍然。“绿满”句：在漫山遍野茂密的丛林中听见了杜鹃的叫声。“莫也”句：（鸟儿）莫非也因为人间(...)
目送征鸿飞杳杳，思随流水去茫茫。兰红波碧忆潇湘。

诉衷情（青衫初入九重城）拼音解读：

xià què kāi tóu ：“tān xiào ào ，rèn shuāi cán ，bú fáng suí chù yī kāi yán 。”“xiào ào ”，zhǐ zuò zhě gē yǒng zì dé ，xíng róng kuàng fàng ér bú shòu jū shù de yàng zǐ 。bú dān shì lù shī yòng le “xiào ào ”cǐ cí ，qí tā shī rén yě jīng cháng yòng cǐ cí ，bǐ rú guō pú 《(...)
zhè shì yī shǒu qiū jǐng cí ，cí rén yǐ qí dú tè de fāng shì ，xì nì (...)
níng huī qīn guì pò ，jīng cǎi duó yíng guāng 。sù è yíng fēng wǔ ，yín fáng xuàn lù xiāng 。
míng dài zhōng xīng shuō zhè shǒu shī ：“sì zhì sì lǎo ，miào miào ”（《gǔ shī guī 》）。zhè gè píng yǔ pō yǒu jiàn dì ，yě hěn nài rén xún wèi 。zhè shǒu shī jié gòu dān chún ，yī èr liǎng jù zhí shū jǐ jiàn ，dì sān jù zuò wéi guò dù ，yǐn chū xià wén de shēn shù 。yán cí shuǎng zhí ，jué wú (...)
rèn hé shì wù dōu yǒu kě guān shǎng de dì fāng 。rú yǒu kě guān shǎng de dì fāng ，nà me dōu kě shǐ rén yǒu kuài lè ，bú bì yī dìng yào shì guài yì 、xīn qí 、xióng wěi 、guī lì de jǐng guān 。chī jiǔ zāo 、hē báo jiǔ ，dōu kě yǐ shǐ rén zuì ，shuǐ guǒ shū cài cǎo mù ，dōu kě yǐ chōng jī 。yǐ cǐ lèi tuī ，wǒ dào nǎ ér huì bú kuài lè ne ？rén men zhī suǒ yǐ yào zhuī qiú xìng fú ，bì kāi zāi huò ，yīn wéi xìng fú kě shǐ rén huān xǐ ，ér zāi huò què shǐ rén bēi shāng 。rén de yù wàng shì wú qióng de ，ér néng mǎn zú wǒ men yù wàng de dōng xī què shì yǒu xiàn de 。rú guǒ měi hǎo hé chǒu è de qū bié zài xiōng zhōng jī dàng ，xuǎn qǔ hé shě qì de xuǎn zé zài yǎn qián jiāo zhī ，nà me néng shǐ rén kuài huó de dōng xī jiù hěn shǎo le ，ér lìng rén bēi āi de shì jiù hěn duō ，zhè jiào zuò qiú huò bì fú 。zhuī qiú zāi huò ，duǒ bì xìng fú ，nán dào shì rén men de xīn yuàn ma ？zhè shì wài wù méng bì rén ya ！tā (...)
táng mò shī rén lín kuān yǒu zhè yàng liǎng jù shī ：“mò yán mǎ shàng dé tiān xià ，zì gǔ yīng xióng jiē jiě shī 。”gǔ wǎng jīn lái ，què yǒu bú shǎo néng “jiě shī ”de yīng xióng ，táng mò nóng mín qǐ yì lǐng xiù huáng cháo jiù shì qí zhōng tū chū de yī gè 。zì cóng táo yuān míng “cǎi jú dōng lí xià ，yōu rán jiàn nán shān ”de míng jù yī chū ，jú huā jiù hé gū biāo ào shì de gāo shì 、yǐn zhě jié xià le bú jiě zhī yuán ，jǐ hū chéng le fēng jiàn wén rén gū gāo jué sú jīng shén de yī zhǒng xiàng zhēng 。huáng cháo de jú huā shī ，què wán quán tuō chū le tóng lèi zuò pǐn de kē jiù ，biǎo (...)
nà lán xìng dé yǔ qī zǐ lú shì ，xiàng zhī xiàng ài ，kàng lì qíng shēn 。bú xìng ，hūn hòu sān nián ，lú shì yīn nán chǎn ér sǐ 。chī qíng de nà lán ，zài zhè yī chén zhòng dǎ jī xià ，xiàn rù wú jìn de bēi āi zhī zhōng 。nà yī shǒu dào wáng cí ，qià rú dù juān tí xuè ，āi wǎn qī qiē ，xīn suān zhī chù lìng rén bú rěn zú dú 。zhè shǒu cí ，shì tā wéi qī zǐ huà xiàng shí suǒ zuò ，yī piàn zhì qíng ，yuè rán zhǐ shàng 。　　“lèi yān què wú shēng ，zhī xiàng cóng qián huǐ báo qíng 。”nà lán gǎn qíng nèi xiàng ，duì ài qíng jí wéi zhuān zhù 。tā de cí zhōng yǒu bú shǎo miáo shù tā yǔ lú shì hūn hòu de xìng fú shēng huó 。rú “yù jú lèi dàn qí ，diān dǎo shuāng qī yǐng 。huā yuè bú céng xián ，mò fàng xiàng sī xǐng 。”《shēng chá zǐ 》。yòu rú “bèi jiǔ mò jīng chūn shuì zhòng ，dǔ shū xiāo dé pō chá xiāng ”《huàn xī shā 》zài nà lán de bǐ xià ，tā yǔ qī zǐ zhì qù xiàng tóu ，shēng huó měi mǎn hé xié 。tā men shì xìng yùn de 。rán ér ，mìng yùn sì hū yǒu yì zhuō nòng ，hǎo duān duān de què tū rán shì qù ，zhè fēi lái héng huò ，shǐ nà lán nán yǐ chéng shòu 。(...)
“gù rén lǎo dà ，hǎo jīn huái 、xiāo jiǎn quán wú 。”zé shì cí rén huái zhe jī fèn hé chén tòng duì nán sòng wáng cháo bú fā bú kuài de zhí jiē píng lùn 。nán dù zhī chū ，cháo yě bú fá huī fù zhōng yuán de zhuàng zhì ，“hǎo jīn huái ”，dāng zhǐ cǐ 。dàn zhào sòng zuì gāo tǒng zhì zhě ，xīn huái guǐ tāi ，gǒu qiě tōu ān ，zuì shēng mèng sǐ 。chéng rú wén jí wēng xiě de ，“yī sháo xī hú shuǐ ，dù jiāng lái ，bǎi nián gē wǔ ，bǎi nián hān zuì 。”（《hè xīn láng ·yóu xī hú yǒu gǎn 》）tóng shí yòu yā zhì 、dǎ jī 、pái jǐ zhǔ zhàn lì liàng ，shǐ yīng xióng sāi lù ，bào guó wú mén ，zhuàng zhì xiāo mó yǐ jìn ，zào chéng shì fēng rì tuí ，rú jiāng hé rì xià ，bàn bì shān hé ，nán yǐ shōu shí de jú miàn 。zhè shì duō me lìng rén è wàn de xià chǎng ！dà gài zhè yě jiù shì cí rén bú yuàn yì zhòng lái jīng chéng 、zhòng yóu xī hú de zhēn zhèng yuán yīn 。zhì cǐ ，cí rén yǐ “màn yíng dé ，qiū fēng liǎng ěr ，lěng quán tíng xià qí lǘ ”zhè yàng shēn chén de gǎn kǎi shōu shù le quán cí 。“liǎng ěr qiū fēng ”，jí mǎn ěr de qiū shēng 。qiū shēng zhě ，shì jì mò de shuāi tuí méi luò zhī yīn yě 。cí rén zài miáo huì chū yī gè xiān míng de xíng xiàng ：yī gè zhe pò hé yī de zōng shì zǐ dì ，qí zhe yī tóu máo lǘ ，jǔ jǔ dú háng zài lěng quán tíng xià 。zhè děng qī chǔ de qíng jǐng ，zhèng shì wáng shì shì wēi de jué hǎo xiàng zhēng 。dàn zhè chén tòng de xīn yì yóu “màn yíng dé ”sān zì yǐn chū ，chén tòng zhī qíng piān yǐ dàn yǔ 、xié yǔ 、fǎn yǔ dào zhī ，gèng yǒu yī zhǒng bēi cóng (...)
yóu zì ：réng rán 。“lǜ mǎn ”jù ：zài màn shān biàn yě mào mì de cóng lín zhōng tīng jiàn le dù juān de jiào shēng 。“mò yě ”jù ：（niǎo ér ）mò fēi yě yīn wéi rén jiān (...)
mù sòng zhēng hóng fēi yǎo yǎo ，sī suí liú shuǐ qù máng máng 。lán hóng bō bì yì xiāo xiāng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

目送征鸿飞杳杳，思随流水去茫茫。兰红波碧忆潇湘。
梳妆虽迟，终究须有完毕之日，故过片重开，即写梳妆已罢，最后以两镜前后对映而审看梳妆是否合乎标准。其前镜，妆台奁内之座镜也；其后镜，手中所持之柄镜也——俗呼“把儿镜”。所以照者，为看两鬓簪花是否妥恰，而两镜之交，“套景”重叠，(...)

相关赏析

山川几纡直。
对酒惟思月，餐松不厌山。时时吟内景，自合驻童颜。
施绍莘是个隐逸之士，但较少明末山人气。他的词曲中每多冷眼看世态的意蕴，生际明末，哀伤情常在心底。这阕小令从题面看是“伤春”，就词心言则是伤时。上片冷峻，写出危颓之世，迷惘如梦，而“墙里”人依旧“笑语”如常。不知是麻木，还是醉生梦死的荒唐。下片将视线收敛内观自照，“无计”是最大的悲哀。最大的悲苦永远属于清醒人，这又是一种难解之谜。“万种消魂”只能化为诗句，实也就是“国家不幸诗家幸”。然而此种“幸”，仿佛是天公的特定惩处。用断肠之苦换取若干文字，能说不是大不幸。此词警策之句首在“如梦一庭空絮”，将醉者以及醒而“无计”者全溶进了梦游般的境界。那种时代的悲剧性的(...)
⑴阿房（旧读ēpáng）：公元前212年，秦始皇征发刑徒七十余万修阿房宫及郦山陵。阿房宫仅前殿即“东西五百步，南北五十丈；上可以坐万人，下可以建五丈旗；周驰为阁道，自殿下直抵南山”（《史记·秦始皇本纪》）。但实际上没有全部完工。全句大意是说，当年秦始皇曾在华丽的阿房宫里观赏歌舞，尽情享乐。⑵金谷名园：在河南省洛阳市西面，是晋代大官僚大富豪石崇的别墅，其中的建筑和陈设异常奢侈豪华。⑶隋堤古柳：隋炀帝开(...)

作者介绍

韩似山 韩似山，与陈景沂（肥遁子）有交（《全芳备祖》前集卷五）。